Δούναβης
Ο Δούναβης (Γερμ. Donau, Σλοβακ. Dunaj, Ουγγρ. Duna, Κροατ. Dunav, Σερβ. Дунав, Ρουμ. Dunărea, Βουλ. Дунав, Ουκρ. Дунай, ο Δάννουβις των Βυζαντινών, ή Δανούβιος και Ίστρος (αποκαλείται Ίστρος το τελευταίο τμήμα του), ο Τούνα των Τούρκων,) είναι ο δεύτερος, μετά τον Βόλγα, μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης και 29ος του κόσμου. Θεωρούμενος διεθνής υδάτινος δρόμος, ο Δούναβης έχει τις πηγές του στην πόλη Ντοναουεσίνγκεν, που βρίσκεται στο Μέλανα Δρυμό της Γερμανίας στη συμβολή των ποταμών Μπριγκάχ και Μπρεγκ. Ο Δούναβης ρέει έπειτα προς τα ΝΑ για 2.872 χλμ. περνώντας μέσα από τέσσερις πρωτεύουσες χωρών της κεντρικής Ευρώπης προτού εκβάλλει στον Εύξεινο Πόντο μέσω του Δέλτα του σε Ρουμανία και Ουκρανία.
Κάποτε μακροχρόνιο σύνορο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο ποταμός περνάει ή αγγίζει τα σύνορα δέκα χωρών:Ρουμανία (29,0% της λεκάνης απορροής), Ουγγαρία (11,6%), Σερβία (10,2%), Γερμανία,(7,0%), Βουλγαρία(5,9%), Σλοβακία (5,9%), Κροατία (4,4%), Ουκρανία (3,8%) και Μολδαβία (1,6%) και Αυστρία. Η λεκάνη απορροήςτου εκτείνεται σε εννέα ακόμη χώρες. Το όνομα Ντανούβιους (Dānuvius) είναι λέξη δανεική από τα περσικά, ή κάποια κελτική γλώσσα. Είναι ένα από τα ονόματα ποταμών που προέρχονται από τη λέξη της Πρωτοϊνδοευρωπαϊκής γλώσσας *dānu, προφανώς όρο για τη λέξη "ποτάμι", αλλά επίσης πιθανόν από ένα πανάρχαιο κοσμικό ποταμό ή μια Βεδική ποτάμια θεά, ή ίσως από μια ρίζα dā για το βίαιος, γρήγορος, απείθαρχος. Άλλα ονόματα ποταμών με την ίδια ετυμολογία είναι ο Ντον, ο Ντόνετς, ο Δνείπερος (Dnieper) και ο Δνείστερος (Dniestr). Ο Δνείπερος (προσλαβικά Ντάναπιρ από τον Γότθο ιστορικό Ιορδάνη) και ο Δνείστερος, από Danapris και Danastius, προέρχονται αντίστοιχα από τα Σκυθικά Ιρανικά Ντάνου απάρα (ποταμός μακριά) και Ντάνου νάζντια (ποταμός κοντά).
Ο Δούναβης ήταν γνωστός στα Λατινικά ως Ντανούμπιους, Ντανούβιους, Ίστερ, στα Αρχαία Ελληνικά ως Ίστρος. Το Δακικό/Θρακικό όνομα ήταν Ντόναρις (Άνω Δούναβης) και Ίστρος (Κάτω Δούναβης). Το Θρακικό-Φρυγικό του όνομα ήταν Ματόας, αυτός που φέρνει τύχη. Το Αρχαίο Ελληνικό Ίστρος ήταν δάνειο από Θρακικό/Δακικό που σήμαινε «δυνατός, γρήγορος», παρόμοιο με το Σανσκριτικό ισίρας γρήγορο. Μετά τη Νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας στην Αγγλική γλώσσα χρησιμοποιείται η προερχόμενη από τα Λατινικά λέξη Danube. Μαζί με τις προαναφερθείσες χώρες (δείτε πάνω), η λεκάνη απορροής, συνολικής έκτασης 801.093 χλμ², του ποταμού συμπεριλαμβάνει τμήματα 9 ακόμη χωρών:
Βοσνία και Ερζεγοβίνη (4,6%), Τσεχία (2,9%), Σλοβενία (2%), Μαυροβούνιο (0,9%), Ελβετία(0,2%), Ιταλία (<0,1%), Βόρεια Μακεδονία (<0,1%) και Αλβανία (0,1%). Συνολικά περιλαμβάνει και τις 14 υπολεκάνες των παραπόταμών του, μεγαλύτερες εκ των οποίων είναι αυτές του Τίσα και του Σάβου.[4] Το υψηλότερο σημείο της λεκάνης απορροής του Δούναβη είναι η κορυφή της Πιζ Μπερνίνα στα Ιταλό-Ελβετικά σύνορα σε υψόμετρο 4.049 μέτρων.
Κάποτε μακροχρόνιο σύνορο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο ποταμός περνάει ή αγγίζει τα σύνορα δέκα χωρών:Ρουμανία (29,0% της λεκάνης απορροής), Ουγγαρία (11,6%), Σερβία (10,2%), Γερμανία,(7,0%), Βουλγαρία(5,9%), Σλοβακία (5,9%), Κροατία (4,4%), Ουκρανία (3,8%) και Μολδαβία (1,6%) και Αυστρία. Η λεκάνη απορροήςτου εκτείνεται σε εννέα ακόμη χώρες. Το όνομα Ντανούβιους (Dānuvius) είναι λέξη δανεική από τα περσικά, ή κάποια κελτική γλώσσα. Είναι ένα από τα ονόματα ποταμών που προέρχονται από τη λέξη της Πρωτοϊνδοευρωπαϊκής γλώσσας *dānu, προφανώς όρο για τη λέξη "ποτάμι", αλλά επίσης πιθανόν από ένα πανάρχαιο κοσμικό ποταμό ή μια Βεδική ποτάμια θεά, ή ίσως από μια ρίζα dā για το βίαιος, γρήγορος, απείθαρχος. Άλλα ονόματα ποταμών με την ίδια ετυμολογία είναι ο Ντον, ο Ντόνετς, ο Δνείπερος (Dnieper) και ο Δνείστερος (Dniestr). Ο Δνείπερος (προσλαβικά Ντάναπιρ από τον Γότθο ιστορικό Ιορδάνη) και ο Δνείστερος, από Danapris και Danastius, προέρχονται αντίστοιχα από τα Σκυθικά Ιρανικά Ντάνου απάρα (ποταμός μακριά) και Ντάνου νάζντια (ποταμός κοντά).
Ο Δούναβης ήταν γνωστός στα Λατινικά ως Ντανούμπιους, Ντανούβιους, Ίστερ, στα Αρχαία Ελληνικά ως Ίστρος. Το Δακικό/Θρακικό όνομα ήταν Ντόναρις (Άνω Δούναβης) και Ίστρος (Κάτω Δούναβης). Το Θρακικό-Φρυγικό του όνομα ήταν Ματόας, αυτός που φέρνει τύχη. Το Αρχαίο Ελληνικό Ίστρος ήταν δάνειο από Θρακικό/Δακικό που σήμαινε «δυνατός, γρήγορος», παρόμοιο με το Σανσκριτικό ισίρας γρήγορο. Μετά τη Νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας στην Αγγλική γλώσσα χρησιμοποιείται η προερχόμενη από τα Λατινικά λέξη Danube. Μαζί με τις προαναφερθείσες χώρες (δείτε πάνω), η λεκάνη απορροής, συνολικής έκτασης 801.093 χλμ², του ποταμού συμπεριλαμβάνει τμήματα 9 ακόμη χωρών:
Βοσνία και Ερζεγοβίνη (4,6%), Τσεχία (2,9%), Σλοβενία (2%), Μαυροβούνιο (0,9%), Ελβετία(0,2%), Ιταλία (<0,1%), Βόρεια Μακεδονία (<0,1%) και Αλβανία (0,1%). Συνολικά περιλαμβάνει και τις 14 υπολεκάνες των παραπόταμών του, μεγαλύτερες εκ των οποίων είναι αυτές του Τίσα και του Σάβου.[4] Το υψηλότερο σημείο της λεκάνης απορροής του Δούναβη είναι η κορυφή της Πιζ Μπερνίνα στα Ιταλό-Ελβετικά σύνορα σε υψόμετρο 4.049 μέτρων.
Επιμέλεια σελίδας: Φουντά -Κόντου Ιωάννα